Antieke sakhorlosies is nie net horlosies nie; hulle is historiese artefakte wat stories van vakmanskap en tradisie vertel. Een van die mees fassinerende aspekte van hierdie vintage skatte is die verskeidenheid kenmerke wat daarop gevind word, wat dien as 'n bewys van hul egtheid en kwaliteit. Silwer kenmerke in die Verenigde Koninkryk, byvoorbeeld, het 'n ryk geskiedenis wat terugdateer na die Middeleeuse tydperk. Hierdie merke is aanvanklik bekendgestel as 'n waarborg vir die suiwerheid van edelmetale, wat hulle Brittanje se oudste vorm van verbruikersbeskerming maak.
Die tradisie van keurmerk het begin onder die bewind van Edward I (1272-1307), wat opdrag gegee het dat alle silwer aan die sterlingstandaard moet voldoen, gedefinieer as 'n suiwerheid van 925 dele per duisend. Dit het gelei tot die vestiging van 'n toetsstelsel wat al meer as 700 jaar in plek is. Die Wardens van the Goldsmiths' Guild is getaak om alle sterling silwer items met 'n luiperdkopstempel te merk, 'n praktyk wat in London's Goldsmiths' Hall begin het en uiteindelik na ander toetskantore regoor die VK versprei het.
Vandag word keurmerke steeds gereguleer in sleutelstede soos Edinburgh, Birmingham en Sheffield, met Dublin se toetskantoor wat sedert die 17de eeu werk. Elke stad het sy unieke kenmerk: die luiperd se kop vir Londen, 'n kasteel met drie torings vir Edinburgh, 'n kroon vir Sheffield (later vervang deur 'n roset), en 'n anker vir Birmingham. Dublin-silwer word onderskei deur 'n gekroonde harp, dikwels vergesel deur 'n sitkende figuur van Hibernia.
Versamelaars soek dikwels silwer gemerk in nou geslote streeksentrums, soos Chester, Glasgow en Norwich, vanweë hul rariteit en historiese betekenis. Byvoorbeeld, Chester se kenmerk kenmerk drie koringgerwe en 'n swaard, terwyl Glasgow s'n 'n boom, voël, klok en vis insluit. Hierdie merke dui nie net die plek van toets aan nie, maar voeg ook 'n laag intrige en waarde by die stukke.
In Skotland en Ierland het provinsiale silwersmede dikwels buite die jurisdiksie van metropolitaanse toetshuise gewerk en hul silwer met unieke dorps- of makermerke gemerk. Hierdie praktyk het gelei tot 'n verskeidenheid hoogs versamelbare bestek en hol ware, elk met kenmerkende merke wat hul oorsprong weerspieël.
Die insluiting van datumletters in Britse kenmerke, hoewel dit nie meer verpligtend is nie, maak voorsiening vir presiese datering van antieke silwer. Hierdie briewe, wat jaarliks verander is, bied 'n chronologiese raamwerk wat vir versamelaars en historici van onskatbare waarde is. Net so help vervaardigersmerke, wat sedert die 14de eeu verpligtend was, om die vakmanne agter hierdie pragtige stukke te identifiseer.
Die Britannia-standaard, wat in 1696 ingestel is om die smelt van muntstukke vir silwer items te bekamp, het 'n hoër suiwerheid van .958 vereis. Hierdie standaard is gekenmerk deur 'n leeukop en die figuur van Britannia, simbole wat vandag nog vir spesiale stukke gebruik word.
Georgiese en Victoriaanse silwer het dikwels belastingmerke, wat aandui dat 'n belasting op edelmetale betaal is. Hierdie merke, saam met gedenkstempels wat bygevoeg is vir spesiale geleenthede, verryk die verhaal van elke stuk verder.
Om hierdie kenmerke te verstaan is noodsaaklik vir enigiemand wat belangstel in antieke sakhorlosies, aangesien dit 'n venster na die verlede bied en 'n waarborg van egtheid en kwaliteit bied. Of jy nou 'n gesoute versamelaar of 'n beginner-entoesias is, die ingewikkelde wêreld van kenmerke voeg 'n fassinerende dimensie by tot die waardering van antieke silwer.
Silwer kenmerke in die VK dateer terug na die Middeleeuse tydperk en die gebruik om dit toe te pas as 'n waarborg vir die suiwerheid van die edelmetaal verteenwoordig Brittanje se oudste vorm van verbruikersbeskerming.
Dit was Edward I (1272-1307) wat die eerste keer 'n statuut geslaag het wat vereis dat alle silwer van sterling standaard moet wees - 'n suiwerheid van 925 dele per duisend - wat 'n toets- of toetsstelsel ingelui het wat vir meer as 700 jaar oorleef het.
Die statuut het dit die verantwoordelikheid van die Warden of the Goldsmiths' Guild gemaak om alle items van uitstekende standaard met 'n luiperdkopstempel te merk.
Die eerste silwer keurmerk was beperk tot Goldsmiths' Hall in Londen, maar mettertyd is ander toetskantore geopen. Vandag is daar nog kantore in Edinburgh, waar keurmerke sedert die 15de eeu gereguleer word, en in Birmingham en Sheffield, waar keuringskantore in 1773 deur 'n Parlementswet gestig is. Dublin se keuringskantoor is sedert die middel van die 17de eeu in werking. en daar is nog silwer gemerk.
Die luiperdkop silwer kenmerk, wat in verskeie vorme gebruik is as die simbool van die London Assay Office sedert die begin van die kenmerke.
Die meeste Britse en Ierse silwer dra 'n aantal seëls wat nie net die standaard- of suiwerheidsmerk (tipies die leeupassant) aandui nie, maar ook die voorletters van die vervaardiger, 'n datumbrief en die plek van toets.
Sedert die merktekens begin het, is die luiperd se kop in verskillende vorme gebruik om die London Assay Office aan te dui. Die Edinburgh-merk is 'n kasteel met drie torings (waarby 'n distel bygevoeg is vanaf 1759 tot 1975 toe 'n leeu wat woes die distel vervang het); die merk vir Sheffield was 'n kroon tot 1974 toe dit deur 'n roset vervang is, terwyl die simbool vir silwer wat in Birmingham gemaak is, 'n anker is.
Dublin-silwer word met 'n gekroonde harp geslaan, waarby 'n sittende figuur van Hibernia in 1731 gevoeg is.
Streeksstempelsentrums
Versamelaars sal dikwels 'n premie plaas op silwer gemerk in ander streeksentrums wat sedertdien gesluit het. Sommige hiervan het reeds in die Stuart-tydperk opgehou om te merk (die Norwich-toetskantoor geïdentifiseer deur 'n gekroonde leeupassant en 'n bekroonde roset wat in 1701 gesluit is), terwyl ander soos Chester (drie koringgerwe en 'n swaard) en Glasgow ('n boom, voël, klok en vis) was steeds in die na-oorlogse era werksaam.
Silwer geslaan met die halwe luiperd se kop en halwe fleur de lys van York (gesluit 1856) en die gekroonde X of 'n kasteel met drie torings van Exeter (gesluit 1883) kan versamelbaar wees vanweë sy skaarsheid en gevoel van plek.
Hieronder is 'n lys van punte wat toegepas is deur provinsiale toetskantore wat nou opgehou werk het:
Chester – gesluit in 1962
Mark: drie koringgerwe en 'n swaard
Exeter – gesluit in 1883
Punte: 'n gekroonde X of 'n kasteel met drie torings
Glasgow – gesluit in 1964
Merk: gekombineerde boom, voël, klok en vis
Newcastle upon Tyne – gesluit in 1884
Merk: drie geskeide torings
Norwich – gesluit teen 1701
Merk: 'n gekroonde leeupassant en 'n gekroonde roset
York – gesluit in 1856
Merk: half luiperdkop, half fleur de lys en later vyf leeus passant aan 'n kruis
Skotse en Ierse Provinsiale Silwer
Om baie redes het dorpssilwersmede in Ierland en Skotland selde hul bord na Edinburgh, Glasgow of Dublin gestuur om getoets te word. Hier, dikwels vir redes van veiligheid en ekonomie, was dit verstandig om buite die jurisdiksie van die metropolitaanse toetshuise van Dublin en Edinburgh te werk.
In plaas daarvan het hulle self die silwer gestempel met 'n makersmerk, 'n dorpsmerk of kombinasies van hierdie en ander merke.
Skaarsheid bepaal dat Skotse/Ierse provinsiale silwer hoogs versamelbaar is, veral in die bestek en hol ware wat in provinsiale Ierland en Skotland geproduseer word.
In Ierland het silwersmede in Cork, Limerick en verder hul silwer eenvoudig met die woord 'Sterling' en 'n maker se voorletters gemerk. In die 18de en 19de eeuse Skotland was meer as 30 verskillende silwersmidsentrums aktief van Aberdeen tot Wick met elke 'hammerman' wat hul eie merk gebruik het.
Spesialispublikasies is noodsaaklik om die betekenis van 'n groot verspreiding van verskillende merke en simbole wat op Skotse provinsiale silwer gebruik word, op te spoor en te verstaan.
Datum Briewe
Alhoewel dit nie meer verpligtend is nie, sluit Britse kenmerke gewoonlik 'n brief in om die jaar aan te dui wanneer 'n stuk silwer getoets is. Oor die algemeen is die letter jaarliks verander totdat 'n volledige alfabet gebruik is en dan sou die siklus weer begin met 'n verandering aan die styl van die letter of sy omliggende skild. Om verskeie redes is hierdie praktyk nie altyd nagekom nie en die gevolglike afwykings kan in die puntetabelle gesien word.
Die datumbriefstelsel laat egter toe dat antieke plaat meer akkuraat gedateer word as byna alle ander oudhede.
Daar moet kennis geneem word dat alhoewel die datumbrief gereeld gebruik word om 'n enkele jaar voor te stel, was dit eers in 1975 dat alle datumletters op 1 Januarie verander is. letters is in werklikheid oor twee jaar gebruik. Gevolglik is dit al hoe meer algemeen om silwer te sien gekatalogiseer met 'n tweejaar-datumreeks.
Sedert 1999 is die insluiting van 'n datumbrief nie verpligtend nie.
Makers se punte
Die maatskappy of persoon wat verantwoordelik is vir die stuur van 'n silwer artikel vir stempelmerk het hul eie unieke merk wat by die toetskantoor geregistreer moet word – 'n proses wat sedert die 14de eeu verpligtend is.
Spesialispublikasies help om verskillende makers of borge se punte te verduidelik, met Sir Charles Jackson se English Goldsmiths and their Marks , die eerste keer gepubliseer in 1905 en hersien in 1989, steeds die mees gesaghebbende werk oor die onderwerp.
Die insluiting van aanvanklike stempels langs die kenmerke beteken dat die meeste vervaardigers ook geïdentifiseer kan word.
Dikwels word makers in hul eie reg gevier met sommige versamelaars wat kies om die werk van net een werkswinkel of kleinhandelaar soos Paul Storr, Hester Bateman, Charles Ashbee of Liberty & Co in te samel.
Britannia Standaard Silwer
Histories was die standaardmerk vir sterling (.925 suiwerheid) silwer in Brittanje 'n leeupassant en dit sal op die meeste stukke gevind word. Maar in 1696 het toenemende kommer oor die hoeveelheid muntstukke wat afgesmelt en gebruik word om silwer items te maak, beteken dat die vereiste fynheid tot die hoër Britannia-standaard (.958 suiwerheid) verhoog is.
Hierdie maatreël is voortgesit tot 1720 en alle silwer wat tussen daardie twee datums gemerk is, het 'n leeukop en die figuur van Britannia in die plek van die leeupassant gedra.
Britannia-merke kan steeds gevind word op spesiale stukke wat volgens die hoër standaard gemaak is.
Pligsmerke
Baie items van Georgiese en Victoriaanse silwer sal 'n soewerein se kop dra – 'n "belasting"-merk wat 'n belasting op edelmetale wat tussen 1784 en 1890 ingevorder is, weerspieël. Die aksynsbelasting op goud en silwer artikels is deur die toetskantore ingevorder en die merk is geslaan om wys dat dit betaal is. Twee voorbeelde word hieronder getoon.
Gedenktekens
Spesiale gedenkstempels is by die gewone silwermerke gevoeg om spesiale geleenthede te merk. Benewens die vier voorbeelde wat hieronder getoon word, is die kop van Elizabeth II wat na regs kyk, gebruik om haar Goue Jubileum in 2002 te vier en 'n ander stel in 'n diamant is van Julie 2011 tot 1 Oktober 2012 gebruik om die Diamant Jubilee te vier.
Europese punte
Sedert 1972 is die Verenigde Koninkryk 'n ondertekenaar van die Internasionale Konvensie oor Keurmerke. Silwer gemerk in konvensielande dra 'n makersmerk, 'n algemene kontrolemerk, 'n suiwerheidsmerk en 'n landmerk. Nege voorbeelde van landmerke word hier getoon.
Britse kenmerke oorsee gestempel
Die praktyk van oorsese kenmerke is in 2014 in die VK gevestig met Britse toetskantore wat subkantore in die buiteland opgerig het. Die Birmingham Assay-kantoor het byvoorbeeld in 2016 juweliersware in Indië begin stempel.
In 2018 het die Britse Hallmarking Council egter besluit dat kenmerke wat in die buiteland deur Britse toetskantore getref word, anders moet wees as dié wat in die VK toegepas word. Na hierdie stap het besprekings plaasgevind oor watter vorm die buitelandse merk moet aanneem.
'n Gedifferensieerde kenmerk vir artikels wat buite die VK deur Birmingham Assay Office gemerk is, is amptelik in April 2019 bekendgestel.
