ساعت های اولیه با وزنه های سنگین متصل به زنجیر بلند تغذیه می شدند. هر روز وزنه به بالای ساعت برگردانده می شد و در طول روز گرانش وزنه را پایین می آورد و در نتیجه باعث حرکت چرخ دنده ها می شد. متأسفانه، این تنها در صورتی کار می‌کرد که ساعت به صورت عمودی نصب شده بود و فضایی برای آویزان کردن وزنه‌ها وجود داشت. با این حال، اختراع فنر اصلی باعث شد که ساعت‌ها قابل حمل باشند و در نهایت چیزی را که امروزه ساعت جیبی می‌نامیم، به وجود آورد. با این حال، یکی از مشکلات فنرهای اصلی اولیه این بود که با پیچیدن فنر، قدرت خود را از دست می داد و در نتیجه ساعت یا ساعت با پیشرفت روز کندتر و کندتر می شد.
ساعتهای «Fusee» [که «زنجیری رانده» نیز نامیده می‌شود] از یک زنجیر بسیار ظریف استفاده می‌کنند که از لوله فنر اصلی تا یک مخروط بریده‌شده خاص [«fusee»] برای تنظیم نیروی فنر در هنگام پیچیدن آن، همانطور که در مثال‌ها نشان داده شده است، استفاده می‌کنند. زیر:
با باز شدن فنر اصلی، زنجیر از بالای fusee به سمت پایین حرکت می کند و در نتیجه کشش روی فنر اصلی افزایش می یابد. ساعتهای fusee قدیمی‌تر از یک خروجی «verge» استفاده می‌کردند که چون به صورت عمودی در داخل ساعت نصب می‌شد، لازم بود ساعت بسیار ضخیم باشد. این ساعت‌ها که عموماً به آنها « fuseeverge » گفته می‌شود، معمولاً به دقت نمونه‌های بعدی خود نبودند، اگرچه استثناهای قابل‌توجهی مانند «No» معروف جان هریسون وجود داشت. کرنومتر دریایی 4 اینچی. شاید برای جبران این فقدان دقت، verge fuseeهمیشه آثار هنری بودند که از پل‌های تعادلی با حکاکی پیچیده و سوراخ‌دار دستی [یا «خروس‌ها»] و تزئینات دیگر استفاده می‌کردند.
در اوایل دهه 1800، ساعتهای fusee با اهرم جدیدتری ساخته شدند که به دلیل نصب افقی به جای عمودی، باعث می‌شد ساعت‌ها نازک‌تر شوند. این به اصطلاح " fuseeاهرمی" نیز به طور کلی بسیار دقیق تر بودند. با این حال، از آنجایی که ساعت‌ها به زمان‌سنج‌های دقیق‌تری تبدیل شدند، تاکید کمتری بر هنری بودن آنها شد، و به ندرت می‌توانید چیزی را در نحوه سوراخ کردن یا حکاکی دست روی ساعتهای fusee اهرمی بعدی مشاهده کنید.
طراحی بهبود یافته فنر اصلی، و همچنین تنظیمات ویژه چرخ تعادل و فنر مو، در نهایت نیاز به fuseeرا برطرف کرد. در حدود سال 1850 اکثر ساعت سازان آمریکایی fusee به طور کامل کنار گذاشته بودند، اگرچه بسیاری از ساعت سازان انگلیسی تا آغاز قرن بیستم به ساخت ساعت های fusee ادامه دادند. یکی از استثناهای قابل توجه شرکت آمریکایی ساعت همیلتون بود که تصمیم گرفت از fusee در کرنومتر دریایی مدل شماره 21 خود که در دهه 1940 برای دولت ایالات متحده ساخته بود استفاده کند. این احتمالاً بیشتر به این دلیل است که آنها مدل خود را بر اساس زمان‌سنج‌های اروپایی طراحی‌شده موجود ساخته‌اند، تا اینکه نیاز به ویژگی‌های خاص fuseeباشد.
یک نکته مهم در مورد پیچیدن یک ساعت fusee : اگرچه بسیاری از fuseeفرانسوی و سوئیسی از طریق یک سوراخ در صفحه پیچ می شوند، اما بیشتر fuseeانگلیسی مانند یک کلید ساعت بادی "معمولی" از پشت پیچ می شوند. اما یک تفاوت بسیار مهم وجود دارد! یک ساعت "عادی" [یعنی غیر fusee] در جهت عقربه های ساعت باد می کند. همین امر در مورد اکثر ساعتهای fusee که از سوراخ صفحه می‌پیچند نیز صادق است. fusee که از پشت زخمی شده است، در خلاف جهت عقربه های ساعت می پیچد. از آنجایی که زنجیر fusee بسیار ظریف است، اگر بخواهید ساعت را در جهت اشتباه بپیچید، شکستن آن بسیار آسان است. بنابراین، اگر در مورد fusee بودن یا نبودن ساعت خود شک دارید، ابتدا سعی کنید به آرامی آن را در خلاف جهت عقربه های ساعت بپیچید!
یک نکته آخر از اطلاعات: ساعت های fusee نه تنها برای خود fusee بلکه برای زنجیره ریز که از fusee تا بشکه فنر اصلی حرکت می کند نیز متمایز هستند. بنابراین یک ساعت بدونfusee به طور کلی به عنوان داشتن یک بشکه حرکتی شناخته می شود تا آن را از یک ساعت fusee تشخیص دهد.
