چشمانداز ساعتسازی آمریکا غنی و متنوع است و چندین شرکت به دلیل اهمیت تاریخی و سهم خود در این صنعت، برجسته هستند. این مقاله به بررسی رایجترین شرکتهای ساعتسازی آمریکایی میپردازد و ریشهها، نوآوریها و میراثی را که از خود به جا گذاشتهاند، دنبال میکند. به عنوان مثال، شرکت ساعتسازی آمریکایی Waltham، با سابقهای که به سال ۱۸۵۱ و بیش از یک قرن برمیگردد، این امتیاز را دارد که اولین شرکتی باشد که به تولید انبوه ساعت در ایالات متحده پرداخت. به طور مشابه، شرکت Ball Watch که به دلیل نقش خود در تعیین استانداردهای زمانبندی راهآهن مشهور است، خود ساعت تولید نمیکرد، بلکه در عوض، ساعتها را توسط شرکتهای دیگر با مشخصات دقیق خود تولید میکرد. شرکت Elgin Watch، یکی دیگر از غولهای این حوزه، مسئول تولید بیش از ۵۵ میلیون ساعت جیبی بود که آن را به یکی از پرکارترین ساعتسازان در تاریخ آمریکا تبدیل کرد. شرکت ساعتسازی همیلتون، که به خاطر ساعتهای راهآهن باکیفیت و کرنومترهای دریاییاش شناخته میشود، همچنان نامی معتبر در صنعت ساعتسازی است. شرکت ساعتسازی همپدن، که در ماساچوست آغاز به کار کرد و بعداً به اوهایو نقل مکان کرد، به خاطر تولید اولین ساعت آمریکایی با ۲۳ جواهر قابل توجه بود. در نهایت، شرکت ای. هاوارد و شرکا، که توسط یکی از سازندگان اصلی شرکت ساعتسازی آمریکایی والتهام تأسیس شد، نوآوریهای متعددی را معرفی کرد و ساعتهایی با طراحی منحصر به فرد تولید کرد که به قابهای ویژه نیاز داشتند. هر یک از این شرکتها به طور منحصر به فردی در تکامل ساعتسازی آمریکایی نقش داشتهاند و میراثی از خود به جا گذاشتهاند که همچنان توسط مجموعهداران و علاقهمندان به ساعتسازی مورد تجلیل قرار میگیرد.
شرکت ساعتسازی آمریکایی والتهام (والتهام، ماساچوست، ۱۸۵۱-۱۹۵۷)
شرکت ساعتسازی آمریکایی والتهام که معمولاً با نام «شرکت ساعتسازی والتهام» نیز شناخته میشود، اولین شرکتی بود که در آمریکا به تولید انبوه ساعت پرداخت و عموماً مهمترین شرکت ساعتسازی آمریکایی محسوب میشود. تاریخچه این شرکت کمی پیچیده است، اما همه چیز از سال ۱۸۵۰ آغاز شد، زمانی که ادوارد هاوارد، دیوید دیویس و آرون دنیسون در راکسبری، ماساچوست گرد هم آمدند و تصمیم گرفتند شرکت ساعتسازی خود را راهاندازی کنند. آنها در سال ۱۸۵۱ «شرکت ساعتسازی آمریکایی» را تشکیل دادند و در سال ۱۸۵۲، ۱۷ نمونه اولیه ساعت با عبارت «هاوارد، دیویس و دنیسون» روی موتورها تولید شد. سپس نام شرکت به «شرکت تولیدی وارن» تغییر یافت و حدود ۲۶ ساعت بعدی که تولید شدند، نام «وارن» را روی موتور خود داشتند. این نام در سال ۱۸۵۳ رسماً به «شرکت ساعتسازی بوستون» تغییر یافت و در سال ۱۸۵۴ کارخانهای در والتهام، ماساچوست ساخته شد. بنیانگذاران این شرکت مطمئناً میدانستند که چگونه ساعتهای عالی بسازند، اما در مدیریت پول چندان ماهر نبودند و شرکت ساعتسازی بوستون در سال ۱۸۵۷ شکست خورد. با این حال، داستان به اینجا ختم نمیشود! این شرکت ورشکسته در حراج کلانتر به مردی به نام رویال رابینز فروخته شد و او شرکت را مجدداً سازماندهی کرد و نام آن را به "اپلتون، تریسی و شرکا" تغییر داد. در سال ۱۸۵۹، اپلتون، تریسی و شرکا با شرکت دیگری به نام شرکت بهبود والتهام ادغام شدند و "شرکت ساعتسازی آمریکایی" متولد شد. کمی پس از آن، نام شرکت به "شرکت ساعتسازی آمریکایی والتهام" تغییر یافت و در سالهای بعد، ساعتها به سادگی نام "والتام" را بر خود داشتند. توجه داشته باشید که شرکت ساعتسازی آمریکایی والتهام هیچ ارتباطی با شرکت مشابه "شرکت ساعتسازی آمریکایی والتهام" که در سال ۱۸۸۴ تأسیس شد، ندارد.
بیش از ۳۵ میلیون ساعت والتهام در طول تاریخ طولانی این شرکت تولید شد و بسیاری از آنها هنوز هم وجود دارند. اگرچه آنها ساعتهای درجه پایین و متوسط زیادی را برای پاسخگویی به نیازهای بازارهای موجود تولید میکردند، اما والتهام ساعتهایی با کیفیت بسیار بالا نیز تولید میکرد. آنها همچنین احتمالاً انواع بیشتری از ساعتها را نسبت به هر شرکت آمریکایی دیگری تولید میکردند، از جمله ساعتهای راهآهن، کرنوگراف، ساعتهای تکرارشونده و ساعتهای عرشهای. ساعتهای اولیه والتهام با شماره سریال پایین به ویژه توسط بسیاری از کلکسیونرها ارزشمند هستند.
شرکت ساعتسازی بال (کلیولند، اوهایو، ۱۸۷۹-۱۹۶۹)
وب سی. بال از کلیولند، اوهایو، بازرس کل زمان بخش بزرگی از راهآهن در اواخر دهه ۱۸۰۰ و اوایل دهه ۱۹۰۰ بود. این بال بود که در ابتدا توسط برخی از مقامات راهآهن مأمور شد تا استانداردهای ساعتهای مورد تأیید راهآهن را تدوین کند. شرکت ساعتسازی بال خود هیچ ساعتی تولید نمیکرد، بلکه ساعتهای باکیفیتی را که توسط شرکتهای دیگر با مشخصات بال ساخته شده بودند، تولید میکرد و شرکت به معنای واقعی کلمه مهر تأیید خود را بر روی آنها میزد و آنها را با نام بال به بازار عرضه میکرد. ساعتهای بال عمدتاً توسط والتهام و همیلتون ساخته میشدند، اگرچه تعداد کمی نیز توسط آرورا، الگین، ایلینوی، همپدن و هاوارد ساخته شده بودند. همچنین برخی از ساعتهای بال ساخت سوئیس وجود داشت، اما این ساعتها به اندازه مدلهای آمریکایی مورد توجه کلکسیونرهای ساعت راهآهن نیستند. نکته جالب این است که بال طرفدار ساعتهای پر نگین نبود و احساس میکرد که هر چیزی فراتر از ۱۷ یا ۱۹ جواهر غیرضروری است، اگرچه بعداً ساعتهای ۲۱ و ۲۳ جواهر را به بازار عرضه کرد، زیرا بازار آنها را تقاضا میکرد.
شرکت ساعتسازی الگین (الگین، ایلینوی، ۱۸۶۴-۱۹۶۴)
این شرکت که در سال ۱۸۶۴ با نام شرکت ملی ساعتسازی الگین، ایلینوی تأسیس شد، در سال ۱۸۷۴ رسماً نام خود را به «شرکت ملی ساعتسازی الگین» تغییر داد. برخی از بنیانگذاران این شرکت، از جمله پی. اس. بارتلت، پیش از این برای شرکت ساعتسازی والتهام کار میکردند. به استثنای ساعتهای به اصطلاح «دلار»، الگین بیش از هر شرکت ساعتسازی دیگری ساعت جیبی تولید کرد - بیش از ۵۵ میلیون عدد از آنها - و آنها را در همه اندازهها و درجهها ساخت.
شرکت ساعتسازی همیلتون (لنکستر، پنسیلوانیا، ۱۸۹۲-تاکنون)
شرکت ساعتسازی همیلتون، درست مانند شرکت ساعتسازی آمریکایی والتهام، طی سالیان متمادی تکامل یافت. در سال ۱۸۷۴، شرکت تولیدی ساعتسازی آدامز و پری تأسیس شد و اولین ساعت در سال ۱۸۷۶ تولید شد. تا سال ۱۸۷۷، این شرکت به شرکت ساعتسازی لنکستر تبدیل شد. در سال ۱۸۸۶، این شرکت توسط آقایی به نام آبرام بیتنر خریداری شد که نام آن را به «شرکت ساعتسازی استاندارد کیستون» تغییر داد. سپس این شرکت در سال ۱۸۹۱ به شرکت ساعتسازی همیلتون فروخته شد و همیلتون رسماً اولین ساعت خود را در سال ۱۸۹۳ فروخت.
راهنمای ساعتهای جیبی همیلتون ساعتهای جیبی مرغوب زیادی در اندازهها و درجههای مختلف تولید میکرد و برخی از مدلهای آنها به عنوان "اسبهای بارکش" اصلی راهآهن در نظر گرفته میشدند. در سال ۱۹۴۱، آنها قراردادی را از دولت ایالات متحده برای تولید کرنومترهای دریایی به دست آوردند و این ساعتها امروزه به عنوان برخی از بهترین ساعتهای ساخته شده بسیار ارزشمند هستند. همیلتون سرانجام بخشی از یک شرکت خوشهای ساعتسازی سوئیسی شد و آخرین همیلتون ساخت آمریکا حدود سال ۱۹۶۹ تولید شد.
شرکت ساعتسازی همپدن (اسپرینگفیلد، ماساچوست/کانتون، اوهایو، ۱۸۷۷-۱۹۳۰)
در سال ۱۸۷۷، جان سی. دوبر، که قبلاً مالک یک شرکت قاب ساعت بود، سهام عمدهای را در شرکت New York Watch Mfg. Co. [که علیرغم نامش در اسپرینگفیلد، ماساچوست واقع شده بود] خریداری کرد و نام آن را به شرکت ساعتسازی همپدن تغییر داد. در سال ۱۸۸۹، آقای دوبر شرکت را به کانتون، اوهایو منتقل کرد، جایی که تا زمان خرید آن توسط یک شرکت روسی در سال ۱۹۳۰، در آنجا باقی ماند. همپدن طیف گستردهای از ساعتهای جیبی در اندازهها و درجههای مختلف تولید میکرد و آنها اولین شرکت آمریکایی بودند که در سال ۱۸۹۴ یک ساعت ۲۳ جواهری تولید کردند. سوابق تولید همپدن در بهترین حالت ناقص است و یافتن مدل یا درجهای که در هیچ یک از راهنماهای قیمت استاندارد ذکر نشده باشد، غیرمعمول نیست.
ای. هاوارد و شرکا (بوستون، ماساچوست، ۱۸۷۹-۱۹۰۳)
ادوارد هاوارد یکی از سه بنیانگذار اصلی شرکتی بود که به شرکت ساعتسازی والتام آمریکا تبدیل شد. هنگامی که شرکت اصلی در سال ۱۸۵۷ ورشکست شد، آقای هاوارد توانست تمام موتورهای ناتمام را به دست آورد و شرکت خود را با چارلز رایس در سال ۱۸۵۸ تأسیس کرد. در ابتدا، این شرکت جدید «هاوارد و رایس» صرفاً ساعتهای باقیمانده را تمام میکرد و نام خود را بر روی آنها میگذاشت، اما این شرکت خیلی زود شروع به تولید ساعتهای کاملاً متفاوت خود با نام «ای. هاوارد و شرکا» کرد. هاوارد نوآوریهای زیادی را به ساعتسازی آمریکایی معرفی کرد و شاید اولین کسی باشد که ساعتهای کوک ساقهای را در آمریکا تولید کرد. از آنجایی که هاوارد ساعتهای خود را کاملاً متفاوت از ساعتهای تولید شده توسط سایر شرکتها میساخت، در قابهای استاندارد جا نمیگرفتند و مجبور بودند قابهایی مخصوص ساعتهای خود داشته باشند. در نتیجه، دیدن ساعتهای قدیمی هاوارد بدون قاب بسیار رایج است، زیرا اگر قاب اصلی آسیب میدید یا برای طلای آن ذوب میشد، پیدا کردن جایگزین بسیار دشوار بود
راهنمای ارزش ساعتهای جیبی. همانند ساعتهای اولیه والتهام، ساعتهای اولیه هاواردز به دلیل اهمیت تاریخیشان، به طور ویژه مورد توجه کلکسیونرها هستند.
شرکت ساعتسازی ای. هاوارد [کیاستون] (جرسی سیتی، نیوجرسی، ۱۹۰۲-۱۹۳۰)
در سال ۱۹۰۲، نام هاوارد توسط شرکت کیس ساعت کیستون خریداری شد. ساعتهایی که توسط کیستون با این نام تولید میشدند، کاملاً با ساعتهای هاوارد قبلی متفاوت بودند. با این وجود، ساعتهای بسیار خوبی ساخته شدند، از جمله برخی از ساعتهای راهآهن با کیفیت بسیار بالا.
شرکت ساعتسازی ایلینوی (اسپرینگفیلد، ایلینوی، ۱۸۶۹-۱۹۲۷)
ایلینوی که در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد، قبل از فروش به شرکت ساعتسازی همیلتون در سال ۱۹۲۷، ساعتهای درجه پایین، متوسط و بالایی تولید میکرد. آنها به ویژه به خاطر تعداد زیاد ساعتهای درجه یک و مورد تأیید راهآهن که تولید میکردند، از جمله بان اسپشیال، سانگامو اسپشیال و سانتافه اسپشیال، شناخته میشوند. ایلینوی همچنین از نامهای بیشتری نسبت به هر شرکت دیگری برای ساعتهای خود استفاده میکرد، از جمله نام شرکتهایی که صرفاً ساعتها را میفروختند، مانند «شرکت ساعتسازی برلینگتون» و «شرکت ساعتسازی واشنگتن»
سایر شرکتهای ساعتسازی رایج آمریکایی
شرکت ساعتسازی آرورا (آرورا، ایلینوی ۱۸۸۳-۱۸۹۲) شرکت ساعتسازی کلمبوس (کلمبوس، اوهایو ۱۸۷۴-۱۹۰۳) اینگرسول (نیویورک، نیویورک ۱۸۹۲-۱۹۲۲) اینگراهام (بریستول، کنتیکت ۱۹۱۲-۱۹۶۸) شرکت ساعتسازی نیوانگلند (واتربری، کنتیکت ۱۸۹۸-۱۹۱۴) شرکت ساعتسازی استاندارد نیویورک (جرسی سیتی، نیوجرسی ۱۸۸۵-۱۹۲۹) شرکت ساعتسازی پیوریا (پیوریا، ایلینوی ۱۸۸۵-۱۸۹۵) شرکت ساعتسازی راکفورد (راکفورد، ایلینوی ۱۸۷۳-۱۹۱۵) شرکت ساعتسازی ساوت بند (ساوت بند، ایندیانا ۱۹۰۳-۱۹۲۹) شرکت ساعتسازی ست توماس (تامستون، کنتیکت ۱۸۸۳-۱۹۱۵) شرکت ساعتسازی ترنتون (ترنتون، نیوجرسی) ۱۸۸۵-۱۹۰۸) شرکت ساعت ایالات متحده (ماریون، نیوجرسی ۱۸۶۵-۱۸۷۷) شرکت ساعت ایالات متحده والتهام (والتام، ماساچوست ۱۸۸۴-۱۹۰۵) شرکت ساعت واتربری (واتربری، سیتی ۱۸۸۰-۱۸۹۸)
