Antieke spoorwegzakhorloges vertegenwoordigen een fascinerend hoofdstuk in de geschiedenis van de Amerikaanse horlogemakerij, en belichamen zowel technologische innovatie als historische betekenis. Deze uurwerken zijn ontstaan uit noodzaak, omdat de spoorwegen ongeëvenaarde nauwkeurigheid en betrouwbaarheid eisten om de veiligheid en efficiëntie van het treinverkeer te garanderen. De Amerikaanse horlogemakers gingen de uitdaging aan en creëerden horloges die niet alleen nauwkeurig waren, maar ook duurzaam genoeg om de ontberingen van constant gebruik onder wisselende omstandigheden te weerstaan. Aan het begin van de 20e eeuw hadden deze horloges opmerkelijke normen bereikt, waarbij ze niet meer dan 30 seconden per week verloren en de nauwkeurigheid behouden, ongeacht positie of temperatuur. Naarmate de normen van de spoorwegen tussen 1890 en 1910 evolueerden, werden de eisen voor deze horloges strenger, wat leidde tot de productie van zowel horloges in maat 18 als later in maat 16 die aan deze strenge criteria voldeden. In de jaren dertig werden alleen horloges van maat 16 met minstens 19 juwelen, mechanismen met hendelmechanismen, open wijzerplaat en aanpassingen voor vijf posities, temperatuur en isochronisme goedgekeurd voor gebruik. Ondanks deze strenge normen werden niet alle horloges die om hieraan te voldoen door elke spoorwegmaatschappij geaccepteerd, aangezien individuele spoorwegmaatschappijen vaak hun eigen lijsten met goedgekeurde horloges hadden. Dit leidde tot de intrigerende situatie waarin een horloge kon worden beschouwd als 'spoorwegkwaliteit', maar niet noodzakelijkerwijs 'goedgekeurd' door de spoorwegen, waardoor een extra laag van complexiteit en interesse werd toegevoegd voor zowel verzamelaars als historici.
Veel verzamelaars zijn van mening dat de Amerikaanse uurwerken hun hoogtepunt bereikten met de uitvinding van het spoorweghorloge. In een poging om te voldoen aan de strenge en rigoureuze eisen van de spoorwegen, waar de onjuiste tijd rampzalig kon en bleek te zijn, werden Amerikaanse horlogemakers opgeroepen een horloge te maken dat ongelooflijk betrouwbaar en ongelooflijk nauwkeurig was – veel meer. dus dan welk horloge dan ook dat voorheen werd vervaardigd. En ze zijn de uitdaging aangegaan! Na jaren van ontwikkeling produceerden Amerikaanse horlogefabrieken tegen het begin van de 20e eeuw zakhorloges van onovertroffen kwaliteit. Horloges die niet meer dan 30 seconden per week verloren. Horloges die speciaal zijn aangepast om de tijd nauwkeurig bij te houden, ongeacht in welke positie ze werden gehouden, zowel bij koud als warm weer. Horloges waarvan alle grote wielen met juwelen zijn versierd om slijtage door lange uren, dagen, jaren en tientallen jaren van constant gebruik te voorkomen.
De belangrijkste vereiste voor een spoorweghorloge was natuurlijk dat het nauwkeurig was. Gedurende de twintig jaar, van 1890 tot 1910, evolueerden de normen van de verschillende spoorwegen, waarbij een strengere naleving van de veiligheids- en goede tijdwaarnemingsprincipes werd geëist. Hoewel kleine lokale verschillen bleven bestaan, raakten deze normen uiteindelijk voldoende ingeburgerd. en accepteerde het zodat horlogebedrijven tegen redelijke kosten horloges van zowel 18-formaat als later 16-formaat konden bouwen die op elke spoorweg zouden worden geaccepteerd. De normen bleven evolueren en tegen de jaren dertig werden alleen horloges van maat 16 goedgekeurd, en deze horloges moesten ook minstens 19 juwelen bevatten, een hendelset hebben, een open wijzerplaat en afgesteld op vijf posities, temperatuur en isochronisme. Sommige spoorwegmaatschappijen bleven echter horloges accepteren die momenteel in gebruik waren en die eerder waren goedgekeurd volgens eerdere normen.
Bedenk dat het feit dat een horloge een afbeelding van een locomotief op de wijzerplaat of de kast heeft, niet betekent dat het ook daadwerkelijk een 'spoorweghorloge' is. Hetzelfde geldt voor horloges die alleen zijn gemarkeerd als "spoorwegspecial" of iets dergelijks. Een echt spoorweghorloge MOET voldoen aan de specificaties voor spoorweghorloges, en een echt door de spoorwegen goedgekeurd horloge MOET door een of meer spoorwegen zijn goedgekeurd als goedgekeurd voor spoorwegdienst of anders specifiek zijn geaccepteerd door een spoorweginspecteur. Enkele van de meest voorkomende en goedgekeurde horloges van spoorwegkwaliteit zijn de Hamilton “992”, de Illinois “Bunn Special” en de Waltham “Vanguard”, hoewel er nog een flink aantal meer zijn. Als u echter overweegt veel te betalen voor een 'spoorweghorloge', zorg er dan voor dat u krijgt waar u voor betaalt.