“Fusee” கைக்கடிகாரம் என்றால் என்ன?

நேர அளவீட்டு சாதனங்களின் பரிணாமம் ஒரு கவர்ச்சியான வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது, சிக்கலான எடை-சார்ந்த கடிகாரங்களிலிருந்து மிகவும் எடுத்துச் செல்லக்கூடிய மற்றும் சிக்கலான கைக்கடிகாரங்களுக்கு மாறுகிறது. ஆரம்ப கடிகாரங்கள் கனமான எடைகள் மற்றும் ஈர்ப்பு விசையை நம்பியிருந்தன, இது அவற்றின் எடுத்துச் செல்லக்கூடிய தன்மையைக் கட்டுப்படுத்தியது மற்றும் செங்குத்து மவுண்டிங் தேவைப்பட்டது. முதன்மைச் சுருளின் கண்டுபிடிப்பு இதைப் புரட்சியாக்கியது, எடுத்துச் செல்லக்கூடிய நேர அளவீடுகளை உருவாக்க அனுமதித்தது, ஆனால் அது அதன் சொந்த சவால்களுடன் வந்தது, குறிப்பாக வசந்தம் காற்று வீசும்போது சக்தி குறைந்து வருகிறது. இந்த சிக்கல் “இழுவை” பொறிமுறையின் வளர்ச்சியுடன் தீர்க்கப்பட்டது, ஒரு அமைப்பு ஒரு நல்ல சங்கிலி மற்றும் ஒரு துண்டிக்கப்பட்ட கூம்பு பயன்படுத்தி முதன்மைச் சுருளின் சக்தியை ஒழுங்குபடுத்துகிறது, நிலையான சக்தி விநியோகத்தை உறுதி செய்கிறது. ஆரம்ப இழுவை கடிகாரங்கள், “விலகல் இழுவைகள்” என்று அழைக்கப்படுகின்றன, செங்குத்தாக ஏற்றப்பட்டன மற்றும் பெரும்பாலும் விரிவான கலை வடிவமைப்புகளைக் கொண்டிருந்தன, இருப்பினும் அவை எப்போதும் மிகவும் துல்லியமானவை அல்ல. 19 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் “நெம்புகோல்” தப்பிக்கும் கருவியின் வருகையைக் கண்டது, இது மெல்லிய, துல்லியமான கடிகாரங்களை அனுமதித்தது, ஆனால் அலங்கார கைவினைத்திறன் குறைவாக இருந்தது. இந்தக் கட்டுரை இழுவை கைக்கடிகாரங்களின் சிக்கல்களை ஆராய்கிறது, அவற்றின் இயந்திர முன்னேற்றங்கள் மற்றும் அழகியல் பரிணாமங்களைக் காலப்போக்கில் விளக்குகிறது.

ஆரம்பகால கடிகாரங்கள் நீண்ட சங்கிலிகளுடன் இணைக்கப்பட்ட கனமான எடைகளால் இயக்கப்பட்டன. ஒவ்வொரு நாளும் எடை கடிகாரத்தின் உச்சிக்கு திருப்பி விடப்பட்டது, மேலும் பகல் முழுவதும் ஈர்ப்பு விசை எடையை கீழே இழுத்தது, அதன் மூலம் கியர்களை நகர்த்தியது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, கடிகாரம் செங்குத்தாக பொருத்தப்பட்டு எடைகள் தொங்குவதற்கு இடம் இருந்தால் மட்டுமே இது வேலை செய்யும். மெயின்ஸ்பிரிங் கண்டுபிடிப்பு, கடிகாரங்களை எடுத்துச் செல்லக்கூடியதாக ஆக்கியது மற்றும் இறுதியில் இன்று நாம் பாக்கெட் வாட்ச் என்று அழைப்பதை உருவாக்கியது. ஆரம்பகால மெயின்ஸ்பிரிங்குகளில் ஒரு சிக்கல் என்னவென்றால், வசந்தம் காற்று கீழே செல்லும்போது அது சக்தியை இழந்தது, இதன் விளைவாக கைக்கடிகாரம் அல்லது கடிகாரம் நாள் செல்லச் செல்ல மெதுவாக மெதுவாக செல்லும்.

“ஃப்யூஸி” [ “சங்கிலி இயக்கப்படும்” என்றும் அழைக்கப்படுகிறது] கைக்கடிகாரங்கள் மெயின்ஸ்ப்ரிங் பீப்பாயில் இருந்து ஒரு சிறப்பு துண்டிக்கப்பட்ட கூம்பு [ “ஃப்யூஸி” ] வரை ஓடும் மிகவும் நன்றாக சங்கிலியைப் பயன்படுத்தி வசந்தத்தின் சக்தியைக் கட்டுப்படுத்துகின்றன. கீழே உள்ள எடுத்துக்காட்டுகளில் காட்டப்பட்டுள்ளபடி, அது காற்று கீழே செல்லும் போது.

முக்கிய வில்லின் தளர்வாகும் போது, சங்கிலி பியூஸியின் மேலிருந்து கீழே நகர்கிறது, இதனால் முக்கிய வில்லில் அழுத்தம் அதிகரிக்கிறது. பழைய பியூஸி கடிகாரங்கள் ஒரு "வெர்ஜ்" தப்பிக்கும் பொறியைப் பயன்படுத்தின, அது கடிகாரத்திற்குள் செங்குத்தாக பொருத்தப்பட்டிருப்பதால், கடிகாரம் மிகவும் தடிமனாக இருக்க வேண்டும். இந்த கடிகாரங்கள், பொதுவாக "வெர்ஜ் பியூஸிகள்" என்று குறிப்பிடப்படுகின்றன, பொதுவாக அவற்றின் பிற்பட்ட மாற்றுகளைப் போல துல்லியமாக இல்லை, இருப்பினும் ஜான் ஹாரிசனின் பிரபலமான "எண் 4" கடல் கால அளவீடு போன்ற சில குறிப்பிடத்தக்க விதிவிலக்குகள் இருந்தன. ஒருவேளை இந்த துல்லியம் இல்லாததை ஈடுசெய்ய, வெர்ஜ் பியூஸிகள் எப்போதும் கலைப்படைப்புகளாக இருந்தன, சிக்கலான செதுக்கப்பட்ட மற்றும் கை வேலைப்பாடு கொண்ட சமநிலை பாலங்கள் [அல்லது "காக்ஸ்"] மற்றும் பிற அலங்காரங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன.

1800 களின் முற்பகுதியில் பியூஸி கடிகாரங்கள் புதிய "லெவர்" தப்பிக்கும் பொறியுடன் தயாரிக்கப்பட்டன, அவை செங்குத்தாக இருப்பதற்கு பதிலாக கிடைமட்டமாக பொருத்தப்பட்டிருந்ததால், கடிகாரங்கள் மெல்லியதாக இருக்க அனுமதித்தன. இந்த லெவர் பியூஸிகள் பொதுவாக மிகவும் துல்லியமானவையாக இருந்தன. கடிகாரங்கள் மிகவும் துல்லியமான நேர அளவீடுகளாக மாறியதால், அவற்றை கலைநயமாக மாற்றுவதில் குறைவான முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது, மேலும் பிற்பட்ட லெவர் பியூஸி கடிகாரங்களில் கை வேலைப்பாடு அல்லது செதுக்கல் அரிதாகவே காணப்படுகிறது.

மேம்படுத்தப்பட்ட மெயின்ஸ்ப்ரிங் வடிவமைப்பு, சமநிலை சக்கரம் மற்றும் ஹேர்ஸ்ப்ரிங்கிற்கான சிறப்பு மாற்றங்கள், இறுதியில் ஃப்யூஸிற்கான தேவையை நீக்கியது. சுமார் 1850 வாக்கில் பெரும்பாலான அமெரிக்க கடிகார தயாரிப்பாளர்கள் ஃப்யூஸை முற்றிலுமாக கைவிட்டனர், இருப்பினும் பல ஆங்கில கடிகார தயாரிப்பாளர்கள் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் வரை ஃப்யூஸ் கடிகாரங்களை தொடர்ந்து தயாரித்தனர். ஒரு குறிப்பிடத்தக்க விதிவிலக்கு அமெரிக்க ஹாமில்டன் வாட்ச் கம்பெனி, அவர்கள் 1940 களில் அமெரிக்க அரசாங்கத்திற்காக கட்டிய மாடல் #21 மரைன் குரோனோமீட்டரில் ஒரு ஃப்யூஸைப் பயன்படுத்த முடிவு செய்தனர். ஃப்யூஸின் சிறப்பு பண்புகளின் தேவையை விட ஐரோப்பிய வடிவமைக்கப்பட்ட குரோனோமீட்டர்களின் அடிப்படையில் அவர்கள் தங்கள் மாதிரியை உருவாக்கியதே இதற்குக் காரணம்.

ஒரு ஃப்யூஸீ கடிகாரத்தைச் சுற்றுவது பற்றிய ஒரு முக்கியமான குறிப்பு: பல பிரஞ்சு மற்றும் சுவிஸ் ஃப்யூஸீகள் டயலில் உள்ள ஒரு துளை வழியாக சுற்றப்பட்டாலும், பெரும்பாலான ஆங்கில ஃப்யூஸீகள் ஒரு "சாதாரண" கீ விண்ட் வாட்ச் போல பின்புறத்திலிருந்து சுற்றப்படுகின்றன. ஆனால் ஒரு முக்கியமான வித்தியாசம் உள்ளது! ஒரு "சாதாரண" (அதாவது, ஃப்யூஸீ அல்லாத) கடிகாரம் கடிகார திசையில் சுற்றுகிறது. டயலில் உள்ள ஒரு துளை வழியாக சுற்றும் பெரும்பாலான ஃப்யூஸீ கடிகாரங்களுக்கும் இது பொருந்தும். இருப்பினும், பின்புறத்திலிருந்து சுற்றப்படும் ஒரு ஃப்யூஸீ எதிர் கடிகார திசையில் சுற்றுகிறது. ஃப்யூஸீ சங்கிலி மிகவும் மென்மையானது என்பதால், தவறான திசையில் கடிகாரத்தைச் சுற்ற முயற்சித்தால் அதை உடைப்பது மிகவும் எளிது. எனவே, உங்கள் கடிகாரம் ஃப்யூஸீதானா இல்லையா என்பது குறித்து உங்களுக்கு ஏதேனும் சந்தேகம் இருந்தால், முதலில் எதிர் கடிகார திசையில் மெதுவாகச் சுற்றிப் பார்க்கவும்!

இறுதி தகவல்: ஃப்யூஸீ கடிகாரங்கள் ஃப்யூஸீக்கு மட்டுமல்லாமல், ஃப்யூஸீயிலிருந்து சிறப்பு மெயின்ஸ்ப்ரிங் பேரலுக்கு இயங்கும் நுண்ணிய சங்கிலிக்கு பெயர் பெற்றவை. ஒரு ஃப்யூஸீ அல்லாத கடிகாரம் பொதுவாக ஒரு ஃப்யூஸீ கடிகாரத்திலிருந்து வேறுபடுத்துவதற்காக ஒரு "செல்லும் பீப்பாய்" கொண்டதாக குறிப்பிடப்படுகிறது.